Inductie-soldeertechnologie
Inductie Hardsoldeerprincipe | Theorie
Hardsolderen en solderen zijn processen om gelijksoortige of ongelijksoortige materialen samen te voegen met behulp van een compatibel vulmateriaal. Vulstofmetalen omvatten lood, tin, koper, zilver, nikkel en hun legeringen. Alleen de legering smelt en stolt tijdens deze processen om de basismaterialen van het werkstuk te verbinden. Het opvulmetaal wordt door capillaire werking in de verbinding getrokken. Soldeerprocessen worden uitgevoerd onder 840 ° F (450 ° C), terwijl soldeertoepassingen worden uitgevoerd bij temperaturen boven 840 ° F (450 ° C) tot 2100 ° F (1150 ° C).
Het succes van deze processen hangt af van het ontwerp van de assemblage, de ruimte tussen de te verbinden oppervlakken, de netheid, procescontrole en de juiste selectie van apparatuur die nodig is om een herhaalbaar proces uit te voeren.
Reinheid wordt gewoonlijk verkregen door het introduceren van een flux die vuil of oxiden die deze van de soldeerverbinding verplaatsen, afdekt en oplost.
Veel operaties worden nu uitgevoerd in een gecontroleerde atmosfeer met een deken van inert gas of een combinatie van inerte / actieve gassen om de operatie af te schermen en de noodzaak van een flux te elimineren. Deze methoden hebben zich bewezen op een breed scala aan materiaal- en onderdeelconfiguraties die de atmosfeeroventechnologie vervangen of aanvullen met een just-in-time-flowproces uit één stuk.
Soldeervulmaterialen
Soldeermetalen kunnen in verschillende vormen, vormen, maten en legeringen worden geleverd, afhankelijk van het beoogde gebruik. Lint, voorgevormde ringen, pasta, draad en voorgevormde ringen zijn slechts enkele van de vormen en vormen van legeringen die kunnen worden gevonden.
De beslissing om een bepaalde legering en / of vorm te gebruiken, hangt in grote mate af van de te koppelen oudermaterialen, de plaatsing tijdens de verwerking en de serviceomgeving waarvoor het eindproduct is bedoeld.
Klaring beïnvloedt kracht
De afstand tussen de verenigende oppervlakken die moeten worden verbonden bepaalt de hoeveelheid soldeerlegering, capillaire werking / penetratie van de legering en vervolgens de sterkte van de voltooide verbinding. De beste condities voor conventionele toepassingen van zilverhardsolderen zijn 0.002 inches (0.050 mm) tot 0.005 inches (0.127 mm) totale speling. Aluminium is meestal 0.004 inch (0.102 mm) tot 0.006 inch (0.153 mm). Grotere vrije ruimte tot 0.015 inch (0.380 mm) ontbreekt meestal voldoende capillaire actie voor een succesvolle hardsolderen.
Hardsolderen met koper (boven 1650 ° F / 900 ° C) vereist dat de verbindingstolerantie tot een absoluut minimum wordt beperkt en in sommige gevallen gepast bij omgevingstemperaturen om minimale verbindingstoleranties tijdens de soldeertemperatuur te waarborgen.
Inductie verwarmingstheorie
Inductiesystemen bieden een handige en precieze manier om een geselecteerd gebied van een assemblage snel en efficiënt te verwarmen. Er moet rekening worden gehouden met de selectie van de werkfrequentie van de voeding, de vermogensdichtheid (kilowatt toegepast per vierkante inch), de verwarmingstijd en het ontwerp van de inductiespoel om de vereiste verwarmingsdiepte te bieden in een specifieke soldeerverbinding.
Inductieverwarming is contactloze verwarming door middel van transformatortheorie. De voeding is een wisselstroombron voor de inductiespoel die de primaire wikkelingen van de transformator worden, terwijl het te verwarmen onderdeel de secundaire van de transformator is. Het werkstuk wordt verwarmd door de inherente elektrische weerstand van de basismaterialen voor de geïnduceerde stroom die in het samenstel stroomt.
Stroom die door een elektrische geleider loopt (het werkstuk) resulteert in verwarming als de stroom weerstand ontmoet tegen de stroom. Deze verliezen zijn laag in stroom die door aluminium, koper en hun legeringen vloeit. Deze non-ferro materialen vereisen extra vermogen om te verwarmen dan hun tegenhangers van koolstofstaal.
De wisselstroom vloeit over het oppervlak. De relatie tussen de frequentie van de wisselstroom en de diepte waarin deze het deel binnendringt, staat bekend als de referentiediepte van verwarming. De diameter van de onderdelen, het materiaaltype en de wanddikte kunnen van invloed zijn op de verwarmingsdoelmatigheid op basis van de referentiediepte.